Als een stille trouwe wachter, forsch en breed rijst recht omhoog onze eeuwen oude toren, streelende het zienersoog. En de linden geuren ruischend als een bruidskrans er omheen wijl het kortgeknipte haagje siert het muurtje daar beneen. Wonderlijk idyllisch dorpje half verscholen tusschen het groen, gij moet met uw eigen schoonheid wel des vreemden oog voldoen. Met uw kleurenrijke daken, met uw straatjes proper net, met uw houtbeschoten huizen en der kind’ren klompgeklep. ‘k Hoor door stille morgen luiden zachte tonen wonderzoet. Welkom op dit schoone plekje, welkom vreemd’ling, wees gegroet.
Oosterend 1935 Huib Fenijn (de Rijmelaar)
Heeft u ook een mooi gedicht over de Maartenskerk of bijvoorbeeld een schilderij of kunstwerk? Neem dan contact met ons op, dan plaatsen wij deze op de website.